We kunnen het bijna niet geloven. Het zit erop. finish, the end, finito, stop. Wat gaat de tijd toch snel! Veel te snel, afgezaagd waarschijnlijk..

Alleen het besef dat we samen iets gedaan hebben dat we nog nooit gedaan hebben, doet me vooral denken aan onze begintijd, toen we we nog 21, 22, 23 jaar waren en volop plannen, dromen, wensen hadden, die ook nog te realiseren waren, maar waar we als duo een bepaalde aantrekking, motivatie, vechtlust hadden die nu hard terug te voelen was, ondanks de heel veel jaren later dat we nu zijn. Dank u wel, echtgenote, dat we dit samen hebben kunnen doen met alles erop en eraan (lees niet alles is rozengeur en manenschijn) .

We hebben de laatste rit via de hoofdbanen afgewerkt zoals reeds eerder vermeld, ware het niet dat we plots op een autovia zaten en Linda serieus ongerust werd. Na een kilometer zaten we terug op een juister pad, den N332. Toch goed dat je iemand bij hebt die zich zorgen maakt.

We geraken dan toch in Alicante waar het super druk is en we door de drukte weer goed opgejaagd worden. Eénmaal die gekte voorbij, gaan we ons trakteren op een koffie en onze overschot van een super uitgebreid ontbijt in het hotel ‘La Estacion’ in Benidorm. Dit laatste ontbijt was inderdaad nog beter dan dat van Sagunto. De punten worden op het einde gegeven. En de winnaar van de ontbijten is zeker deze laatste.

We tenen verder naar ons einddoel, onze dada eigenlijk. Mijn gps mag me de weg wijzen wat hij wilt, ik weet nu wel echt de weg 😀. Ondertussen informeren we Tiny & Tony wanneer we ongeveer denken aan te komen.

Zoals berekend komen we rond 14:30 aan en verwelkomen ze ons met super veel liefde en enthousiasme zoals we hen hebben leren kennen. 🥰 Dank u wel. Een flesje cava en versiering en een mooie wenskaart aan onze plek maakt het helemaal af.

We sluiten het hierbij voorlopig af, maar ik hoop nog ooit onze andere avonturen, uitdagingen te kunnen, mogen delen. Tot dan..Tot later bij onze volgende uitdaging. P.S. Het is nooit te laat om zolang je gezond en wel bent (iedereen heeft wel een berg pijnen), nog een droom te verwezenlijken welke niet onmogelijk is. 🌜

Na een goede nachtrust en een eigen ontbijt op de kamer, zijn we er weer ingevlogen om alles terug in te pakken en de zakken op de fietsen te laden. We hadden samen afgesproken om de grotere wegen te nemen om geen steile stukken te moeten doen. Dat is vandaag goed verlopen.

Vandaag hebben we bewust een wat kortere rit voorzien, omdat we morgen eerst maar een 50 tal km moesten rijden. Nu is de rit morgen langer en vandaag korter omdat we vandaag meer hoogtemeters moesten doen. Zo hebben we beslist om rond 11u al een koffie te gaan drinken en Linda’s schoolvriendin Rita te bellen om haar in Calpe nog eens goeiendag te zeggen. Ze kon zich vrijmaken. Dus de route lichtjes aangepast en na nog een hoopje fotostops zijn we goed in Calpe geraakt. We zijn ondertussen al een paar jaar regelmatig elkaar gaan ontmoeten, vooral omdat we al een paar winters in Spanje verblijven. De laatste nieuwtjes werden uitgewisseld en de volgende afspraken worden al voorop gesteld. Bij deze toch nog een voorspoedig goed herstel gewenst aan Leo, die als doorwinterde fietser en begeleider in fietsreizen, zoals regelmatig in Calpe, door een auto is overhoop gereden is. We 👍👍👍 met ons allen.

Dan weer verder richting Benidorm, langs de grote baan, de N322. De oude stad van Altea zouden we nog effe willen binnen rijden wegens de speciale supersteile straatjes met witte huizen.

Sommigen (en Rita ook) vroegen zich af, wat gaan jullie in Benidorm zoeken? Een appartementje op het zevende aan den dijk om met een verrekijker het strand af te gapen of een Belgisch café opzoeken om nog eens van een Duvel of trappist te proeven..Nee het was de plek waar we nog een betaalbaar modern nieuw hotel gevonden hebben dichtbij de N322, maar weg van de drukte. We hebben een mooie, grote kamer en een goeie douche kunnen pakken en hopen zonder lawaai onze laatste nacht op ‘den vreemde’ in al die ‘vreemde-bedden-reis’ goed te slapen. We zijn de goden en/of al de medemensen dankbaar voor ons opdringerig gedrag op de weg. De weg blijkt toch heel dikwijls nog van koning auto of vrachtwagen te zijn. En nog steeds verdraagt men niet graag een fietser die een plaatsje opeist op de weg.

Nog 1 dag te gaan die we al voor 90% gereden hebben bij een trip naar Villajoyosa. Hopelijk met een even mooi weer als vandaag.