We kunnen het bijna niet geloven. Het zit erop. finish, the end, finito, stop. Wat gaat de tijd toch snel! Veel te snel, afgezaagd waarschijnlijk..
Alleen het besef dat we samen iets gedaan hebben dat we nog nooit gedaan hebben, doet me vooral denken aan onze begintijd, toen we we nog 21, 22, 23 jaar waren en volop plannen, dromen, wensen hadden, die ook nog te realiseren waren, maar waar we als duo een bepaalde aantrekking, motivatie, vechtlust hadden die nu hard terug te voelen was, ondanks de heel veel jaren later dat we nu zijn. Dank u wel, echtgenote, dat we dit samen hebben kunnen doen met alles erop en eraan (lees niet alles is rozengeur en manenschijn) .
We hebben de laatste rit via de hoofdbanen afgewerkt zoals reeds eerder vermeld, ware het niet dat we plots op een autovia zaten en Linda serieus ongerust werd. Na een kilometer zaten we terug op een juister pad, den N332. Toch goed dat je iemand bij hebt die zich zorgen maakt.
We geraken dan toch in Alicante waar het super druk is en we door de drukte weer goed opgejaagd worden. Eénmaal die gekte voorbij, gaan we ons trakteren op een koffie en onze overschot van een super uitgebreid ontbijt in het hotel ‘La Estacion’ in Benidorm. Dit laatste ontbijt was inderdaad nog beter dan dat van Sagunto. De punten worden op het einde gegeven. En de winnaar van de ontbijten is zeker deze laatste.
We tenen verder naar ons einddoel, onze dada eigenlijk. Mijn gps mag me de weg wijzen wat hij wilt, ik weet nu wel echt de weg 😀. Ondertussen informeren we Tiny & Tony wanneer we ongeveer denken aan te komen.
Zoals berekend komen we rond 14:30 aan en verwelkomen ze ons met super veel liefde en enthousiasme zoals we hen hebben leren kennen. 🥰 Dank u wel. Een flesje cava en versiering en een mooie wenskaart aan onze plek maakt het helemaal af.
We sluiten het hierbij voorlopig af, maar ik hoop nog ooit onze andere avonturen, uitdagingen te kunnen, mogen delen. Tot dan..Tot later bij onze volgende uitdaging. P.S. Het is nooit te laat om zolang je gezond en wel bent (iedereen heeft wel een berg pijnen), nog een droom te verwezenlijken welke niet onmogelijk is. 🌜
Na een goede nachtrust en een eigen ontbijt op de kamer, zijn we er weer ingevlogen om alles terug in te pakken en de zakken op de fietsen te laden. We hadden samen afgesproken om de grotere wegen te nemen om geen steile stukken te moeten doen. Dat is vandaag goed verlopen.
Vandaag hebben we bewust een wat kortere rit voorzien, omdat we morgen eerst maar een 50 tal km moesten rijden. Nu is de rit morgen langer en vandaag korter omdat we vandaag meer hoogtemeters moesten doen. Zo hebben we beslist om rond 11u al een koffie te gaan drinken en Linda’s schoolvriendin Rita te bellen om haar in Calpe nog eens goeiendag te zeggen. Ze kon zich vrijmaken. Dus de route lichtjes aangepast en na nog een hoopje fotostops zijn we goed in Calpe geraakt. We zijn ondertussen al een paar jaar regelmatig elkaar gaan ontmoeten, vooral omdat we al een paar winters in Spanje verblijven. De laatste nieuwtjes werden uitgewisseld en de volgende afspraken worden al voorop gesteld. Bij deze toch nog een voorspoedig goed herstel gewenst aan Leo, die als doorwinterde fietser en begeleider in fietsreizen, zoals regelmatig in Calpe, door een auto is overhoop gereden is. We 👍👍👍 met ons allen.
Dan weer verder richting Benidorm, langs de grote baan, de N322. De oude stad van Altea zouden we nog effe willen binnen rijden wegens de speciale supersteile straatjes met witte huizen.
Sommigen (en Rita ook) vroegen zich af, wat gaan jullie in Benidorm zoeken? Een appartementje op het zevende aan den dijk om met een verrekijker het strand af te gapen of een Belgisch café opzoeken om nog eens van een Duvel of trappist te proeven..Nee het was de plek waar we nog een betaalbaar modern nieuw hotel gevonden hebben dichtbij de N322, maar weg van de drukte. We hebben een mooie, grote kamer en een goeie douche kunnen pakken en hopen zonder lawaai onze laatste nacht op ‘den vreemde’ in al die ‘vreemde-bedden-reis’ goed te slapen. We zijn de goden en/of al de medemensen dankbaar voor ons opdringerig gedrag op de weg. De weg blijkt toch heel dikwijls nog van koning auto of vrachtwagen te zijn. En nog steeds verdraagt men niet graag een fietser die een plaatsje opeist op de weg.
Nog 1 dag te gaan die we al voor 90% gereden hebben bij een trip naar Villajoyosa. Hopelijk met een even mooi weer als vandaag.
Vandaag met het beste ontbijt kunnen vertrekken dat we tijdens onze reis hebben gekregen: Fruitsap, warm broodje met salami, kaas, hesp, worst, tomatenpuree in olie, croissants, pecannoten koek, verse cake, 2 americanos, en bovenal een goede babbel met de gastvrouw die overloopt van ideeën en creativiteit. Het ontbijt was inbegrepen in de booking van de kamer 73,80 euro.
De zon schijnt fel en perfect om foto’s te maken. Het heeft vandaag dan ook veel langer geduurd dan gisteren wegens de vele foto stops.
Bij het buitenrijden van Sagunto was het gedaan met de N340, en had ik de V23 in gedachten. Blijkt dat het een autostrade is waar geen fietsen op mogen 🙈. Snel 100 meter achteruit via via servicios die naast de V23 liep. Dan toch richting mijn oorspronkelijke route gereden en dat was vandaag een schot in de roos. Na 10 km volgen we een prachtige fietsweg, die ons vlotjes en veilig naar Valencia brengt.
Valencia verliep ook heel goed.We waren er al in mei geweest en buiten een politie op paard die me naar de fietspaden wees als we op een breed wandelpad fietsten in de groene ring van Valencia. Grappig.
Weer via een fijne fietsweg zijn we richting Albufera kunnen rijden, een route die we voor een stuk in mei al gereden hadden.
In Cullera een goede menu del dia kunnen verorberen. Dat kan smaken se. Dan weer verder naar Oliva en Pego waar we nog eens een hotel hadden gevonden. Fietsen zijn in een eetruimte opgeborgen. We mogen niet klagen van de kamer en badkamer.
Morgen wacht ons nog een rit met wat meer hellingen. Daarom dat we deze hebben ingekort tot bij Benidorm zodat de laatste dag erna nog voldoende lang is. We hopen dat het zo goed weer is als vandaag. Slaapwel.
Omdat de gastvrouw van de hostel Rosaleda naar het ziekenhuis moest om 9u zijn we vandaag iets vroeger opgestaan. Het verblijf was subliem als je weet dat het ons €45 euro heeft gekost: grote kamer, alles weer zeer proper, airco, badkamer in de marmer, grote koelkast in de gang die we mochten gebruiken. De fietsen konden bij de garage van de zoon gestald worden vlak tegenover de hostel. En er waren verder geen andere klanten.
Dan maar begonnen met een americano ☕ bij de concullega op hetzelfde plein. De weg naar Sagunto nemen we via de N340 opnieuw. Gps hebben we echt niet nodig, net zoals gisteren. In de stedelijke gebieden was er wel meer verkeer, maar niet dat het ons hinderde. Om 11 u zijn we nog eens gestopt voor een koffie met 🥐. Linda had meer last van de zitknobbels en omstreken. Op tijd en stond eens stoppen was de boodschap.
Het weer was niet super, veel dreigende wolken, af en toe een druppel, maar niet genoeg om een regenjasje aan te doen. De wind en de temperatuur vielen goed mee.
De rit vlot zo goed dat we tegen 13 u al in Sagunto aankwamen. Lidl was vlakbij voor de dagelijkse bevoorrading. Daarna een eettent opzoeken. Dat was effe zoeken, maar toch iets gevonden waar het werkvolk ook kwam eten en er een gezellige Spaanse drukte was. Het buikje gevuld, zijn we dan nog even naar de haven gereden om daar wat indruk van te krijgen. We hadden nog tijd want de hostel was pas om 16u geopend. Er was echter veel afgesloten door beveiligingspoorten.
De hostel van vandaag is ook weer de moeite. Een nog grotere kamer dan gisteren met mooi gedecoreerde muren in een Romeinse stijl. De hostel noemt ook Domus Atilia. Weer goed onze fietsen in een garage achteraan kunnen stallen en we kunnen genieten in een oase van stilte midden in het oude stadscentrum.
Een goede douche en wat gsm / laptop getokkel vanuit ons bed, zijn we nu ook al goed gewoon geworden. De liggende houding wordt enorm gewaardeerd door ons onderstel 🫣. Maar dan weer rechtop voor dit en daarna voor dat, veroorzaakt regelmatig wat gezucht van den deze 😴.
De laatste reservatie via booking.com voor een hotel in de buurt van Benidorm is ook geregeld. Het einde van dit avontuur begint er aan te komen. Morgen door Valencia. Daar hebben we in mei nog een 4 tal dagen verbleven bij de terug reis naar huis met onze motorhome. We zouden daar toch niet te gek mogen verloren rijden. We duimen met zijn allen.
De nachtrust bij de b&b was prima. Geen gedoe van wat dan ook. We hebben een ontbijt genomen. Voor € 2,5 krijgen we elk 2 toastjes en een thermos koffie. Prima voor ons. Op die moment kijk ik op Sporza hoe de wk koers verlopen is in Australië. Blijkt dat de finale juist bezig is. Zo’n ontbijt heb ik nog niet dikwijls mogen meemaken. Ikke tegen die gastvrouw aan het uitleggen dat we gaan winnen. Dat vrouw-mens hoort het duidelijk in Keulen of ergens anders donderen. Hun zoon rijdt met de moto en rijdt vandaag koers in het vlakbij gelegen circuit dat we gisteren ook voorbij gereden zijn en hebben mogen horen tot ‘s avonds. Haar man zat ook in de zetel naar een moto koers te zien. Allee, wat moet je daar als fietser van denken op de moment dat Evenepoel wereldkampioen wordt 🫣🙈. Respect voor elke sport zeg ik dan 🏍️🚲
We hebben voor 90% de N340 gevolgd in tegenstelling met onze geplande route. De beste fietsostrade dat je kunt inbeelden. Geen drempels, geen putten, geen wateroverlast, geen gevoel van gevaarlijk rijden naast vrachtwagens en wind in de rug. Dank u wel.
Door het snelle verloop, wilt Linda Peniscola nog even bezoeken voor een foto van het kasteel aan de zee en vroegere herinneringen. Was het voor de penis of de cola, ik weet het niet. Geen penis gezien en cola van die Amerikanen vindt je zelfs in Afrika waar er hongersnood is. Het blijft bij wat woordspeling. Sorry daarvoor als ik hiermee iemand zou kwetsen. Linda vond wel een super locatie om iets te eten daar bij een camping. Goed gegeten voor een habekrats.
We komen vanavond in een hostel terecht bij een super vriendelijke gastvrouw die zelfs onze fietstassen zelf naar boven wilt brengen tegen onze wil in. Wat blijkt dan nog, we krijgen een grote kamer met airco, douche, ligbad, grote koelkast en de fietsen kunnen we stallen in de privé garage van de zoon, die onze fietsen zo bewonderd omdat die hier niet te verkrijgen zouden zijn. Hij heeft een BH mountain bike electric en was daar wel tevreden van, maar na 75km was het ook gedaan.
