Gisteren avond een goed restaurantje gevonden om ons nog eens te laten verwennen met een goed stukje vlees en verse frietjes en wat groen erbij. De wijn was ook niet buitensporig duur en dan hebben we zonder veel moeite een literke verwerkt. Vochtbalans op pijl houden blijft belangrijk hebben vele coachen ons benadrukt.
Na een goede nacht in een stille omgeving hebben we ons ontbijt buiten moeten verorberen bij 11 graden. Die van ons kon daar niet zo goed mee lachen, want 1 ze warmt traag op, en 2 de koffie moet je in zo’n grote soepkom gieten en die is al koud tegen dat het uw lippen bereikt 🤪. Ja ik weet het, je moet niet zo kieskeurig zijn bij zo’n goedkope overnachting.
Na wat advies van de eigenaar zoeken we terug de spoorweg route op die we gisteren ook even hebben gebruikt. Maar wat blijkt in de verkeerde richting 🙈😖😤. Er zat iemand in ons gezelschap dat daar niet goed mee kon lachen na 6 km. Dan maar de juiste richting gepakt.
We komen in een regio waar het vol staat met wijnranken, caves, vignerons, domein zus, domein zo, je zou er dorst van krijgen in zo’n aangenaam lekker weertje. We worden echt beloond voor de donderwolken die we hebben moeten doorstaan. Dank u wel, organisator van dat soort dingen.
Dan de gorges de Hérault in gereden, met een mooi hellend parcours en uitzichten. Prachtige afdaling, de klim was (minder*) prachtig. *Schrappen wat u best past 😂.
Linda stelde voor in een dorpje Saint Jean de Fos verderop onze picknick te nemen. Typisch Frans pleintje, heerlijk gewoon.
Dan maar het tweede deel van de rit afwerken. Meer op en neer en route 🚧 waar we worden tegen gehouden door een een film crew medewerkster, die iedereen tegenhield en liet rondrijden. Na wat uitleg en informatie over onze gegevens over onze rit, vraagt de dame via walkietalkie of we toch wel mogen passeren. Linda haar vermoeide gezichtsuitdrukkingen hebben goed gewerkt en we kregen een vrijgeleide. Blijkt dat er nog niets bezig is en we zo wel 15 km extra hebben uitgespaard. Toch handig als je een vrouw bij hebt 😂.
Redelijk vermoeid zijn we dan toch uiteindelijk in Beziers aangekomen in het beste hotel studio met kleine keuken infrastructuur. Een vaatwasser en de mogelijkheid om de fietsen in de ondergrondse privé parking te stallen is voor ons 10 op 10.
Na een typisch Frans ontbijt in het hotelletje, wou Linda graag ochtend foto’s nemen van het stadje en de historische brug. Een lokale gids gaf ons een aantal tips die we dan ook gevolgd hebben. Daarna reden we een totaal andere route richting Sauve, die volledig de Rhone vaarwel zei. Vanaf nu gaat de weg op en neer langs kleine wegen. De hoogtemeters gaan vlug de hoogte in, want een helling is dan heel gewoon. Onze versnellingen weten niet meer goed waarvoor we ze gekocht hebben want we schakelen dikwijls zeer klein om die domme hellingen te verwerken zonder een blessure of hartinfarct op te doen🥸. Als opa en oma voelt alles ook al direct veel moeilijker om te doen. En we hebben geen wandelstokken of andere hulpmiddelen bij 😂 .
We (ik) probeerden richting de B&B te rijden, maar we kwamen op een dood spoor, en dan toch nog een verkeerde b&b ingegeven met alle gevolgen van dien. De gastvrouw wist van geen reservatie en ik gaf mijn bewijs van reservatie aan haar. Conclusie dat kwam niet overeen. Maw terug verder zoeken naar de juiste b&b 3km verder. Gelukkig na wat zoeken toch gevonden in een zeer oude stad, Sauve genoemd, waar je in zo’n kleine wegen en super steile hellingen moest gaan zoeken en uiteindelijk hebben we het toch gevonden.
De foto’s geven een indruk en het was weer iets anders. Na een douche en en lekkere maaltijd bij een lokaal restaurant zijn we maar vlug aan dit verslag en de foto verwerkingen begonnen. Dit heeft toch al elke avond zeker 3/4 tot een een uur in beslag genomen.
De dagen gaan snel. We zitten al bijna in de helft van dit avontuur. Maar het wordt niet zomaar dag x, ja toevallig ook een tien. Want vandaag gaan onze schoondochter Sarah & onze zoon Bart moeder & vader worden. Er is een keizersnede gepland. ‘s Morgens nog duimpjes gestuurd voor een goed verloop. ‘s Middags bingo met foto van de baby, Elliot Noah, net als we in het centrum van Valence zijn. Dat gaan we niet snel vergeten.
Vandaag is er heel de dag heeel veel wind geweest, een noordenwind, in ons voordeel opnieuw, blijkbaar een mistral. Op 1 brug zijn we moeten afstappen wegens de zeer grote wisselende wind stoten. Dit is ook de laatste dag dat we de Rhone gevolgd hebben via de prachtige via Rhona route die we vandaag toch hebben kunnen volgen. De beste van alle dagen, slechts 2 omleidingen, 1 via een weg in keien, maar gelukkig niet te lang. Daarna ook nog moeten omrijden wegens een weg die volledig onder water stond.
Het was vandaag de bruggen route waar we telkens van de ene oever naar de andere oever moesten fietsen. We zouden het ook de energie route kunnen noemen: 2 kerncentrales en een 5 of 6 tal stuwdammen, allemaal aan de Rhone gelinkt. En dan hebben we maar een paar windmolens gezien, die niet draaiden wegens teveel wind, zou ik denken..🤔, trôp is teveel. Zonnepanelen velden mochten ook niet ontbreken.
We zijn nu de Ardèche regio binnen gereden en gaan slapen in een klein hotelletje in het centrum van Pont-Saint-Esprit. In onze oorspronkelijke route gingen we in een dorp ervoor ergens overnachten, maar daar hebben we niets gevonden.
Morgen richting Sauve naar een b&b.
Mogen we iedereen een goede nacht en een gezonde toekomst voor ons allereerste kleinkind wensen die in het verre Singapore in ons leven is gekomen. We kijken ernaar uit om hem en de fiere ouders in maart te kunnen bezoeken.
Na een super stille nacht in Lyon en een Frans ontbijt dat door de gastheer man per man werd bedeeld en berekend, maar we hadden zeker genoeg, zijn we terug in onze startblokken gekropen richting de Rhone. Na een 15 km langs de rivier en nog steeds in de stad te fietsen langs vrij veilige paden, verlaten we de rivier langs de voorsteden waar het wel onveiliger en onduidelijk was. Weer onverharde wegen, en zelfs een baan van zeker 1 km vol gelegd met super grote blokken steen. Heel onbegrijpelijk en vele andere fietsers waren ook dezelfde route aan het volgen.. Pas na 38 km komen we dan echt op de via Rhona en dan hadden we zelfs het geluk om voor de eerste keer wind mee te hebben. Wat een verschil zeg. Genieten noemen ze dat. Nu liep alles wel heel vlot en waren de paden vrij ok buiten die wortels van de bomen die de asfalt naar boven duwen. Onze fietsen en de fietszakken en ons poep hebben het mogen weten.
Ondanks regelmatig wat gedruppel en donkere wolken hebben we vandaag geen regen gehad en was het eigenlijk perfect fietsweer: niet te warm en droog. Dank u wel beste weergoden.
Uiteindelijk goed aangekomen op onze b&b. We delen hier blijkbaar bijna alles van de eigenaars: toilet, badkamer, living, keuken, garage, wasplaats, tuin. Linda wou nog eens de grote was doen na zolang de kans niet te hebben gekregen. En de wasdraad in de tuin hebben we dan ook met volle teugen mogen benutten.
Toch weer iets anders. Maar rustig is het hier ook precies. Dat belooft een goede slaapbeurt.
Vorige nacht goed geslapen. Het waren aparte bedden en dan scheelt dat al een beetje😋. Na een goed ontbijt terug de fiets op langs de Saône, waar we de eerste 40 km tot Macon goede jaagpaden hadden. Daarna echter wisten we dat er héél veel onverharde wegen gingen komen. De eerste paar kilometers was dit echter al zo slecht omdat er overal diepe putten en stenen en grote plassen waren, dat we besloten om de grote baan naar Lyon te nemen. Een lange rechte weg van meer dan 50 km zonder 1 bocht. De weg deelde dikwijls op in een 3 vaksbaan zodat de auto’s wel goed van ons afstand bleven houden. Dichter naar Lyon toe werd het veel drukker en zijn we toch bijna heel de dag kunnen fietsen zonder regen. Goed he.
In Lyon zelf moesten we nog een paar zeer felle korte kuitenbijters pakken om tot in de B&b te geraken. Pas uitgeladen en binnen gekomen viel er een stortbui uit de lucht (kan moeilijk langs onder komen zeker 🤪). Deze keer meer geluk gehad. 😛. Mooi ingerichte b&b kamer en perfecte douche. We kunnen weer uitkijken naar morgen. Tot dan.
