Linda heeft haar beste nachtrust geregistreerd in haar Fitbit. Dat wil zeggen, goed geslapen 😊. Blijkt nu vanavond dat ik de short van mijn pyjama niet meer bij heb 😖😤😡, mea culpa natuurlijk. De volgende nachten zal zonder zijn 🫣.
De rit naar Barcelona is opletten geblazen: focus op de beste, ook snelste weg naar ons einddoel. En dat is bijzonder goed gelukt. Een bijna rechte streep door Barcelona. En Sagrada Familia was goed meegenomen.
Via de luchthaven hebben we dan verder de kust terug gevonden, waar er nog 2 hellingen ons probeerden te testen (lees kl…ten), maar oep ( lees op) het gemakske verder naar ons doel. Het begon wel ondertussen wat te druppelen (warm water hoor), en gelukkig droog aangekomen bij ons 4 ⭐⭐⭐⭐ hotel voor een prik (onder de 80 euro). Onze fietsen logeren vandaag in een meeting room op -1 🤪. Wij op +1 en we hebben geen klachten te melden. Linda is al goed haar vermoeidheid aan het weg werken. Respect, het is echt nodig om goed te rusten ‘s avonds.
Morgen geven ze regen, hopelijk warme regen, zodat we er makkelijk door geraken. Tot morgen 👋
Het is rood dus, hij rijdt doorin het midden van de weg een fietstrook
De muren leken van karton gisterenavond en nacht. Elk geluid was hoorbaar. Onze buren moesten blijkbaar om 5 u al op. Linda natuurlijk wakker en sindsdien half slapend half wakker.
Het ontbijt was ook totaal anders als in Frankrijk. Als je daar een ontbijt bestelt is er een croissant, een paar stukken baguette, konfituurkes, koffie fruitsap. Dat is het minimum. Hier is alles apart te bestellen en te betalen. Mijn voorkeur gaat naar Frankrijk 🤔.
Na 4 km rijden maak ik een foute inschatting van de route. Gevolg was dat we al direct zeker een kilometer omhoog, omlaag moesten rijden op onverharde slechte weg.
Daarna verloopt het veel beter, op een paar 100 meters na, We passen toch nog de route aan door de NII te nemen die niet door Girona gaat. Dit was wel een betere beslissing.
We bereiken vlot de kust en we waren op onze bestemming voor de eerste keer voor dat we onze picknick hadden genomen. Het is ook de kortste rit van de reis tot nu toe. Dus uitladen, naar boven sleuren op het 2de verdiep. De fietsen stallen in het restaurant, een super lekkere entrecôte eten, douchen, de was doen, de was gaan ophangen op het boventerras, ernachting zoeken voor overmorgen, een wandeling langs het strand, boodschappen doen, enz. We blijven toch wel bezig. Lijkt soms de routine om te gaan werken…
Dank zei een zeer goede nachtrust in een stille omgeving en een goed ontbijt zijn we goed kunnen vertrekken richting Spanje. De route er naartoe is algemeen zeer goed meegevallen: veel aparte fietspaden, goede wegen. In tegenstelling met gisteren op een biljarttafel gereden. Echter de schade aan ons lichaam blijft zeker nog wel voelbaar. We hebben prachtig weer en weinig wind 👍. Alleen maakt Linda zich zorgen over de klim naar de grens. Ipv 10 km klimmen, was het maar 4,5 ongeveer. En de baan was zachtjes naar boven. Perfect te doen. Linda was super blij dat het dat maar was.
Onderweg vóór Figueres een dorpje binnen gereden in de hoop een 🛋️ te vinden in de schaduw. Daar direct een café in gedoken om onze americano ☕ te bestellen. Wat kan die koffie toch smaken zeg. Ondertussen stopt er een groepje fietsers (van Belgische afkomst). 2 koppels van Lummen, die in Rosas een weekje logeerden. Veel uitgewisseld over onze trip en hun vakantie. De tijd gaat zo snel voorbij.
Onderweg ook een fietsende Braziliaan aangesproken die van Nederland kwam en al 10 dagen onderweg was. We zijn dus zeker niet alleen…
Goed aangekomen in de hostel met restaurant en café zoals er zoveel zijn in Spanje. En verbazend genoeg hebben we met ons 2 alles in het Spaans kunnen vragen en beantwoorden. Onze dagelijkse Duolingo oefeningen dragen dan toch bij. Het is een uitdaging net zoals bv. 22 dagen op een fietszadel zitten zonder last te krijgen. Grote sombrero af voor mijn esposa, die dit nog nooit in haar leven dag na dag heeft gedaan. We duimen voor de volgende dagen.
Als afsluiter in het restaurant een pizza voor ons besteld. Het duurde lang eer we die kregen, maar daar lag zoveel op, dat Linda maar de helft ervan binnen kon werken.
Béziers vandaag vaarwel gezegd met een passage aan de 9 sluizen van Fonseranes aan de canal de midi. Daarna definitief richting kust.
De wegen waren in het begin redelijk, maar daarna slechter en slechter. Het achterwerk en vooral de rug beginnen serieus te klagen over wat ze te verwerken krijgen. We hebben vandaag daarbovenop tussen de meren zeker een 20 – 30 km onverhard mogen, nee moeten rijden. De natuur was fantastisch. Het rijden geen aanrader met die zakken achterop. Vanaf Port-la-Nouvelle begon het terug beter te worden. Maar dan zat de wind weer zijn tol op te eisen.
Het was toch weer een speciale ervaring en de fietsen hebben het volgehouden. Gelukkig.
In Canet-de-R omoussillon zelf eerst onze voorraad ingeslagen voor het avondgebed: een flesje🍷 en wat knabbel. Daarna hotel opzoeken, de zakken naar boven sleuren, een doucheke, eten zoeken (lekkere mosselen en andere zeebeesten mogen proeven) en terug op de kamer het verslag maken en een boeking voor overmorgen regelen.
Maar het belangrijkste van alles, we hebben goed fietsweer! Niet te warm, niet te koud, geen regen. Dank u wel aan de weergoden.
Gisteren avond een goed restaurantje gevonden om ons nog eens te laten verwennen met een goed stukje vlees en verse frietjes en wat groen erbij. De wijn was ook niet buitensporig duur en dan hebben we zonder veel moeite een literke verwerkt. Vochtbalans op pijl houden blijft belangrijk hebben vele coachen ons benadrukt.
Na een goede nacht in een stille omgeving hebben we ons ontbijt buiten moeten verorberen bij 11 graden. Die van ons kon daar niet zo goed mee lachen, want 1 ze warmt traag op, en 2 de koffie moet je in zo’n grote soepkom gieten en die is al koud tegen dat het uw lippen bereikt 🤪. Ja ik weet het, je moet niet zo kieskeurig zijn bij zo’n goedkope overnachting.
Na wat advies van de eigenaar zoeken we terug de spoorweg route op die we gisteren ook even hebben gebruikt. Maar wat blijkt in de verkeerde richting 🙈😖😤. Er zat iemand in ons gezelschap dat daar niet goed mee kon lachen na 6 km. Dan maar de juiste richting gepakt.
We komen in een regio waar het vol staat met wijnranken, caves, vignerons, domein zus, domein zo, je zou er dorst van krijgen in zo’n aangenaam lekker weertje. We worden echt beloond voor de donderwolken die we hebben moeten doorstaan. Dank u wel, organisator van dat soort dingen.
Dan de gorges de Hérault in gereden, met een mooi hellend parcours en uitzichten. Prachtige afdaling, de klim was (minder*) prachtig. *Schrappen wat u best past 😂.
Linda stelde voor in een dorpje Saint Jean de Fos verderop onze picknick te nemen. Typisch Frans pleintje, heerlijk gewoon.
Dan maar het tweede deel van de rit afwerken. Meer op en neer en route 🚧 waar we worden tegen gehouden door een een film crew medewerkster, die iedereen tegenhield en liet rondrijden. Na wat uitleg en informatie over onze gegevens over onze rit, vraagt de dame via walkietalkie of we toch wel mogen passeren. Linda haar vermoeide gezichtsuitdrukkingen hebben goed gewerkt en we kregen een vrijgeleide. Blijkt dat er nog niets bezig is en we zo wel 15 km extra hebben uitgespaard. Toch handig als je een vrouw bij hebt 😂.
Redelijk vermoeid zijn we dan toch uiteindelijk in Beziers aangekomen in het beste hotel studio met kleine keuken infrastructuur. Een vaatwasser en de mogelijkheid om de fietsen in de ondergrondse privé parking te stallen is voor ons 10 op 10.
Na een typisch Frans ontbijt in het hotelletje, wou Linda graag ochtend foto’s nemen van het stadje en de historische brug. Een lokale gids gaf ons een aantal tips die we dan ook gevolgd hebben. Daarna reden we een totaal andere route richting Sauve, die volledig de Rhone vaarwel zei. Vanaf nu gaat de weg op en neer langs kleine wegen. De hoogtemeters gaan vlug de hoogte in, want een helling is dan heel gewoon. Onze versnellingen weten niet meer goed waarvoor we ze gekocht hebben want we schakelen dikwijls zeer klein om die domme hellingen te verwerken zonder een blessure of hartinfarct op te doen🥸. Als opa en oma voelt alles ook al direct veel moeilijker om te doen. En we hebben geen wandelstokken of andere hulpmiddelen bij 😂 .
We (ik) probeerden richting de B&B te rijden, maar we kwamen op een dood spoor, en dan toch nog een verkeerde b&b ingegeven met alle gevolgen van dien. De gastvrouw wist van geen reservatie en ik gaf mijn bewijs van reservatie aan haar. Conclusie dat kwam niet overeen. Maw terug verder zoeken naar de juiste b&b 3km verder. Gelukkig na wat zoeken toch gevonden in een zeer oude stad, Sauve genoemd, waar je in zo’n kleine wegen en super steile hellingen moest gaan zoeken en uiteindelijk hebben we het toch gevonden.
De foto’s geven een indruk en het was weer iets anders. Na een douche en en lekkere maaltijd bij een lokaal restaurant zijn we maar vlug aan dit verslag en de foto verwerkingen begonnen. Dit heeft toch al elke avond zeker 3/4 tot een een uur in beslag genomen.
